Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny obchodzimy 31 maja. W ten sposób wspominamy przede wszystkim spotkanie Mesjasza ze swoim poprzednikiem – Janem Chrzcicielem. Jest to także spotkanie dwóch matek. Opis Nawiedzenia zostawił nam św. Łukasz (Łk 1, 39-56). Miało ono miejsce w Ain Karim, około 7 km od Jerozolimy. Nawiedzenie św. Elżbiety należy do najradośniejszych scen z życia Maryi. Zastanawia hymn, który wypowiedziała Bogu Maryja w Ain Karim: „Wielbi dusza moja Pana”. Z całą pewnością należy on do najpiękniejszych strof ksiąg Nowego Testamentu.
Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny, ma swoją kontynuację w scenie Nawiedzenia św. Elżbiety. Oba te wydarzenia pokazują jak wielkie rzeczy czyni Bóg w tych, którzy Go miłują i zasłuchani są w Jego Słowo. Gdy Maryja wypowiada słowa pozdrowienia, Elżbieta pozwala mówić przez siebie Duchowi Świętemu: Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony owoc Twojego łona!(Łk 1,42). W odpowiedzi na te słowa Maryja pozwala Bogu uwielbiać Boga w sobie: Wielbi dusza moja Pana… To przepiękna scena! Można się w niej sycić głębokością Boga samego.
Kościół dwa razy w ciągu roku liturgicznego, gdy wypowiada słowa …przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się Człowiekiem… – przyklęka. Chce przez to oddać Bogu należną cześć, chwałę i uwielbienie, wie, że dotyka Tajemnicy … o głębokości bogactw ,mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi (Rz 11,33).
Jakie przesłanie wyłania się z tego rozważania? Słowo jest blisko nas i w naszym sercu, jakże wiele zależy od nas samych! Wyciszmy się i zasłuchajmy w Słowo, adorujmy Je w swoim wnętrzu i przyklękajmy przed Jego Tajemnicą, ukrytą w sercu brata i siostry w Chrystusie…
za sM. Tarzycja Megier