Mija 40. rocznica drugiej pielgrzymki Jana Pawła na Jasną Górę. Ojciec Święty złożył wizytę w częstochowskim sanktuarium 18 i 19 czerwca 1983 r. Tu złożył zakrwawiony pas sutanny, jaki miał na sobie w dniu zamachu 13 maja 1981 r., jako dziękczynienie Matce Bożej za ocalenie życia. Pielgrzymka ta odbyła się jeszcze w okresie stanu wojennego i przedłużonego Jubileuszu 600-lecia Jasnej Góry.  Przygotowania do jasnogórskiego jubileuszu rozpoczęły się już w 1976 r., trwały sześć lat. Dominował wtedy akcent dziękczynienia za 600 lat obecności na ziemiach polskich Wizerunku Matki Bożej. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 maja 1981 r. w Polsce władze nie zgodziły się na przyjazd do Ojczyzny Jana Pawła II, dlatego jasnogórskie obchody przedłużono.

(więcej…)

Elżbieta urodziła się około 1129 r. zapewne w niemieckim Bonn. Pochodziła ze znakomitej rodziny. Była jeszcze dzieckiem, kiedy pobożni rodzice ówczesnym zwyczajem oddali ją na naukę i wychowanie do klasztoru benedyktynek w Schönau nad Renem (Hesja w Niemczech). Tu pozostała na zawsze. W roku 1147 jako 18-letnie dziewczę przywdziała welon zakonny, by niedługo potem złożyć śluby. Po 10 latach została wybrana na mistrzynię nowicjatu, a potem na przełożoną. W pięć lat po wstąpieniu do klasztoru Elżbieta zapadła na ciężką chorobę, którą znosiła przez 12 lat z heroiczną cierpliwością. Kiedy cierpienia się wzmagały i nie mogła chodzić o własnych siłach, wykorzystywała cenny czas na słodką modlitwę z Bogiem.
Obdarzona darem kontemplacji, doznawała objawień Pana Jezusa, Matki Bożej i świętych Pańskich. Obdarzył ją Pan Bóg także darem proroctwa. Jej wizje miały wpływ na mariologię i religijność średniowiecza. Korespondowała ze znaną mistyczką, św. Hildegardą z Bingen, doktorem Kościoła.

(więcej…)

(więcej…)

W bazylice Ofiarowania NMP w Wadowicach rozpoczęły się obchody 25. rocznicy koronacji obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy, której dokonał Jan Paweł II w 1999 roku podczas wizyty w rodzinnym mieście. Mszy św. przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz. Wspominając wydarzenia z pielgrzymki Jana Pawła II do Wadowic w 1999 roku, kard. Dziwisz podkreślał, że nakładając wówczas korony na cudownym obrazie Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Jan Paweł II „wyrażał Jej wdzięczność za opiekę nad nami, za Jej panowanie w naszych sercach, rodzinach i środowiskach, za Jej znaczącą obecność we wspólnocie jego – Karola Wojtyły – parafii, jego miasta i jego ojczyzny”. – Aktu koronacji dokonał papież, ale była ona i jest zbiorowym czynem wszystkich – zarówno uczestników ówczesnej uroczystości, jak również ich przodków oraz dzisiejszego, nowego pokolenia mieszkańców Wadowic. Koronacja była i jest dziełem naszych umysłów i serc – akcentował krakowski metropolita senior.

(więcej…)

(więcej…)

Czerwiec to miesiąc w sposób szczególny poświęcony czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Kult Serca Jezusowego wywodzi się z czasów średniowiecza; początkowo miał charakter prywatny, z czasem ogarnął szerokie rzesze społeczeństwa. Mistyka średniowiecza łączyła kult Serca Jezusowego w bardzo żywym nabożeństwem do Najświętszej Rany boku Jezusa. Do najwcześniejszych, którzy w Ranie boku, otwartej włócznią żołnierza, odnaleźli Serce Boże, należy nieznany autor poetyckiego utworu Winny szczep mistyczny. Mówi w nim, że właśnie w tej Ranie odnalazł Serce Boże, że spocznie przy Nim, że się już z Nim nie rozstanie. Cały zakon św. Dominika Guzmana – dominikanie – bardzo wcześnie przyswoił sobie nabożeństwo do zranionego boku i Serca Pana Jezusa. W piątek po oktawie Bożego Ciała, a więc w dzień, który Chrystus wybrał sobie na święto Jego Serca, dominikanie odmawiali oficjum o Ranie boku Pana Jezusa.

(więcej…)

Węgierskie imię Jolenta (Johelet) jest tylko jedno w wykazach hagiograficznych. Otrzymała to imię zapewne dla pamięci ciotki, królowej aragońskiej (+ 1251). Sama Błogosławiona była najczęściej jednak nazywana za życia Heleną. Według Jana Długosza imię Helena mieli nadać Jolencie Polacy, a księżna chętnie je przyjęła. Jolenta urodziła się w 1244 r. w Ostrzyhomiu jako ósme z rzędu dziecko węgierskiego króla Beli IV i Marii z cesarskiego rodu Laskarisów. Z jej najbliższej rodziny aż 4 osoby dostąpiły chwały ołtarzy: obie jej siostry – św. Kinga i św. Małgorzata Węgierska, ciotka – św. Elżbieta i stryjenka – bł. Salomea. Ówczesnym zwyczajem jako kilkuletnia dziewczynka Jolenta przybyła do Krakowa na dwór swej siostry, św. Kingi, żony Bolesława Wstydliwego, i tu się wychowywała. Bela IV miał bowiem w planie wydać ją za kogoś z książąt piastowskich. W 1256 r. zaręczył się z Jolentą książę kaliski, Bolesław. Miała wówczas 12 lat, podczas gdy książę liczył wówczas lat 35. Uroczysty ślub odbył się jednak dopiero dwa lata później za specjalną dyspensą papieską, gdy Jolenta miała lat 14. Ślubu udzielił biskup krakowski, Prandota. Z małżeństwa tego urodziły się trzy córki: Jadwiga, Elżbieta i Anna.

(więcej…)

(więcej…)