Św. Faustyno, zwracamy się do ciebie, jako do jednej z nas, bo jesteś przecież Patronką naszego miasta. Mieszkałaś w Łodzi, chodziłaś po tych samych ulicach, które my dzisiaj przemierzamy i tak jak my znasz życie, bo tutaj pracowałaś, modliłaś się, chodziłaś na zabawy. Jedna z nich jest szczególnie pamiętna, ta w Parku Wenecja, gdy podczas zabawy przyszedł po ciebie Chrystus, w środku tańca. Był bardzo umęczony i wypowiedział do ciebie tylko jedno zdanie: „,dokąd będę na ciebie czekał” ? które całkowicie zmieniło twoje życie.
Ty wiesz najlepiej, że nie był to wyrzut z Jego strony, ale wyznanie miłości. Przerwałaś wtedy taniec i pobiegłaś do katedry, aby tam, leżąc krzyżem na posadzce kościoła, dokończyć tej rozmowy. Dla nas to zdarzenie jest bardzo ważne, bo chodzi w nim o Jezusa i o nas, żyjących w świecie stygnącej coraz bardziej miłości.

(więcej…)

Sycylia opłakuje brata Biagia Contego, świeckiego misjonarza i społecznika, założyciela Misji Nadziei i Miłości, która udziela pomocy 600 ubogim, bezdomnym i migrantom. Jak mówi były metropolita Palermo kard. De Giorgi, brat Biagio był dla tego miasta nowym świętym Franciszkiem.   Brat Biagio zmarł w wieku 59 lat po długiej chorobie. Pochodził z dobrze sytuowanej rodziny, lecz w młodości przeżył głęboki kryzys egzystencjalny. W jego konsekwencji wyrzekł się najpierw konsumpcyjnego stylu życia. Przez rok błąkał się po sycylijskich lasach i górach. Dzięki lekturze Hermanna Hesse zwrócił się ku Bogu. Przygarnięty przez franciszkańską wspólnotę w Corleone, odkrył postać Biedaczyny i postanowił odbyć pieszą pielgrzymkę do Asyżu. Modląc się przy jego grobie oraz podczas wielu pieszych pielgrzymek po Europie, zrozumiał, że ma zaopiekować się najuboższymi mieszkańcami swego rodzimego Palermo. Z myślą o nich utworzył Misję Nadzieję i Miłości. W 2018 r. odwiedził go Papież Franciszek.

(więcej…)

W minioną sobotę, 14 stycznia 2023 r., rozpoczęła się tegoroczna edycja międzynarodowego spotkania biskupów w Ziemi Świętej. W tym roku delegacje odwiedzą Kościół w Jordanii. Spotkanie, które powstało z inicjatywy Stolicy Apostolskiej w 1998 r., ma na celu wspieranie chrześcijan w Ziemi Świętej. W wydarzeniu będą uczestniczyli przedstawiciele z wielu episkopatów: m.in. z Niemiec, Stanów Zjednoczonych, Francji oraz Słowacji. Obok nich będą obecni także reprezentanci Kościoła anglikańskiego oraz Zakonu Rycerskiego Bożego Grobu w Jerozolimie (bożogrobców).

(więcej…)

Św. Faustyno, zwracamy się do ciebie, jako do jednej z nas, bo jesteś przecież Patronką naszego miasta. Mieszkałaś w Łodzi, chodziłaś po tych samych ulicach, które my dzisiaj przemierzamy i tak jak my znasz życie, bo tutaj pracowałaś, modliłaś się, chodziłaś na zabawy. Jedna z nich jest szczególnie pamiętna, ta w Parku Wenecja, gdy podczas zabawy przyszedł po ciebie Chrystus, w środku tańca. Był bardzo umęczony i wypowiedział do ciebie tylko jedno zdanie: „,dokąd będę na ciebie czekał” ? które całkowicie zmieniło twoje życie.
Ty wiesz najlepiej, że nie był to wyrzut z Jego strony, ale wyznanie miłości. Przerwałaś wtedy taniec i pobiegłaś do katedry, aby tam, leżąc krzyżem na posadzce kościoła, dokończyć tej rozmowy. Dla nas to zdarzenie jest bardzo ważne, bo chodzi w nim o Jezusa i o nas, żyjących w świecie stygnącej coraz bardziej miłości.

(więcej…)

„Jeżeli czegoś nie rozumiemy, zwłaszcza w sprawach wiary przekazywanej od dawna, trzeba podjąć wysiłek, by zrozumieć treść utrwalonych w tradycji formuł” – pisze ks. prof. Waldemar Chrostowski, autor książki „Ojcze nasz”. Odmawialiśmy „Ojcze nasz” tysiące razy, od dziecka znamy tę treść na pamięć. Ale czy naprawdę dobrze wszystko rozumiemy? Pytanie to staje się szczególnie aktualne w obliczu nowego tłumaczenia szóstej prośby Modlitwy Pańskiej: „i nie wódź nas na pokuszenie”. Bóg nas ani nie kusi, ani nie przywodzi do złego – taka wykładnia chyba nikomu wierzącemu nigdy nie przyszła do głowy. A jednak w mediach takie interpretacje zaczęły się pojawiać, stąd niezwykle istotne i palące stało się, abyśmy w pełni zrozumieli Modlitwę Pańską, każde jej słowo. Abyśmy poznali także jej historyczne uwarunkowania.

(więcej…)

(więcej…)

„Amputacja” – krótko powiedział doktor. Kazimiera Wiącek z Lublina podniosła wzrok. „Nie rozumiem. Jak to?…” „Jest porażenie nerwu w lewej nodze, a teraz jeszcze ten zator tętniczy. Tu już nie ma czego leczyć. Amputacja jest konieczna” – powtórzył medyk. Kobieta wróciła do domu, bijąc się z myślami. Jak to, odetną jej nogę?! Co prawda chodzi o kulach, ale wciąż chodzi i ma dwie nogi! Kiedy zadzwonił dzwonek i otworzyła drzwi, odetchnęła z ulgą. W odwiedziny wpadł zaprzyjaźniony lekarz. On na pewno coś wymyśli. Chciał jej dodać odwagi, ulżyć w cierpieniu. Ale niczego nie wymyślił. „Chyba bez amputacji się nie obejdzie” – powiedział smutno. „Jeśli tak, to ja chcę jechać na Jasną Górę!” – oznajmiła twardo.

(więcej…)