Ktoś zadaje pytanie:
Kiedy odmawiam litanię, znajduję w niej wezwanie „Kyrie eleison”. Ostatnio na Mszy św. przy akcie pokuty nasz organista zaśpiewał te słowa. Skąd się wzięło to wezwanie w naszej liturgii?
To piękne wezwanie – aklamacja jest jedynym w naszej łacińskiej liturgii, wyrażeniem w języku greckim. Oznacza ono: „Panie, zmiłuj się” i jest to jedna z najstarszych modlitw błagalnych, którą Kościół kieruje do Boga. Wezwanie Kyrie eleison ma swoje biblijne pochodzenie, pojawia się w psalmach (np. Ps 41, 5) oraz w innych miejscach Starego Testamentu. Znajdujemy je także na kartach Nowego Testamentu, np. „Zmiłuj się nade mą, Panie, Synu Dawida!” (Mt 15, 22), „Panie, zmiłuj się nad nami, Synu Dawida” (Mt 20, 30). Wypowiadane na początku Mszy św., przy akcie pokuty jest wołaniem o to, aby Bóg zmiłował się nad nami, ludźmi grzesznymi, ale wyraża również pragnienie korzystania z bogactwa i obfitości łask płynących od Boga.
Ewangelia na dziś
Posted On | Comments Closed |
Ewangelia (Mt 9, 14-17)
Nie można stosować zwyczajów Starego Przymierza do Nowego
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?»
Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.
Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje».