7 października 1571 roku flota sojuszu państw chrześcijańskich wygrała z Turcją bitwę morską pod Lepanto. Bitwa morska pod Lepanto to starcie w ramach wojen wenecko-tureckich. Chrześcijański sojusz, zwany Świętą Ligą, miał na celu powstrzymanie ekspansji tureckiej na morzu śródziemnym, bezpośrednią przyczyną zawiązania Ligi była turecka inwazja na Cypr. Pod Lepanto zmierzyło się w sumie około 450 statków, mających na pokładach niemalże 70 000 ludzi. Flotą chrześcijańską dowodził książę Juan de Asturia, nieślubny syn cesarza Karola V, flota turecką Ali Pasza.
Flota chrześcijańska dysponująca większą siłą ognia artylerii oraz galerami szybszymi od tureckich unikała bezpośrednich starć i nie dopuszczała do abordażu na swoje pokłady. Skutkiem tej taktyki było zatopienie dużej części floty tureckiej, niemniej walki na pokładach były zacięte a cała bitwa należy do najbardziej krwawych w dziejach wojen morskich. Wczesnym popołudniem resztki floty tureckiej uciekły, co przypieczętowało tryumf Świętej Ligi.
Bitwa morska pod Lepanto była ostatnim wielkim starciem galer, w późniejszych czasach taktyka walki zmieniła się i zamiast starć bezpośrednich walki polegały przede wszystkim na artyleryjskich wymianach ognia.