Wiara dla wielu chrześcijan jest czymś bardzo ważnym. Pomaga kształtować ich życie codzienne, podejmować decyzje. Wiara chrześcijańska zmienia człowieka i przenika jego życie, wnosi do niego określony świat wartości. Czymś najważniejszym jednak jest osobiste spotkanie z Jezusem. Do przyjęcia wiary i podejmowania decyzji zgodnych z wiarą nie wystarczy samodyscyplina. Wiara nie rodzi się również z presji społecznej. To Bóg dotyka człowieka swoją łaską, a człowiek na nią odpowiada bądź nie. Wiara jest łaską i decyzją. „Wiara jest kwestią spotkania, a nie teorii” – uczy papież Franciszek.
Decyzja wiary jest wyborem między życiem tylko dla siebie a oddaniem własnego życia dla czegoś ważniejszego. Decyzja wiary to podążanie za Jezusem, naśladowanie Go. „Naśladowanie to nie polega jedynie na słuchaniu nauki i na posłusznym przyjmowaniu przykazań. Oznacza ono coś bardziej radykalnego: przylgnięcie do osoby samego Jezusa, uczestnictwo w Jego życiu i przeznaczeniu, udział w Jego dobrowolnym i pełnym miłości posłuszeństwie woli Ojca. Naśladując przez wiarę Tego, który jest Mądrością wcieloną, uczeń Jezusa staje się naprawdę uczniem Boga” – napisał św. Jan Paweł II w encyklice Veritatis splendor (n. 19). „Wiara to decyzja, która angażuje całą egzystencję. Jest spotkaniem, dialogiem, komunią miłości i życia między wierzącym a Jezusem Chrystusem: Drogą, Prawdą i Życiem” – czytamy dalej (n. 88).
Decyzja wiary mówi nam o tym, że istnieje więź i głęboka jedność między aktem wiary a treścią, w którą wierzymy i którą realizujemy w życiu. Zawsze pierwszy jest dar Boga i działanie łaski, która przemienia osobę – jak zauważył Benedykt XVI – „aż do głębi jej serca” (list apostolski Porta fidei, n. 10). Ponadto „chrześcijanin nigdy nie może uważać, że wiara jest sprawą prywatną. Wiara jest decyzją o tym, że jest się z Panem, żyje się z Nim. To «bycie z Nim» prowadzi do zrozumienia powodów, dla których się wierzy. Wiara, właśnie dlatego, że jest aktem wolności, wymaga również odpowiedzialności społecznej za to, w co się wierzy” – napisał Benedykt XVI. Decyzja wiary oznacza również to, że nie sprowadzamy wiary jedynie do formuł doktrynalnych czy też aktywizmu. Wyznanie wiary bowiem jest aktem zarówno osobistym, jak i wspólnotowym. Konsekwencją wiary jest dawanie świadectwa i zaangażowanie – „wyznawanie ustami”.
Decyzją wiary jest konkretne świadectwo. „Przez wiarę kobiety i mężczyźni poświęcali swoje życie Chrystusowi, pozostawiając wszystko, aby żyć w prostocie ewangelicznego posłuszeństwa, ubóstwa i czystości – konkretnych znaków oczekiwania na Pana, który przychodzi bez zwłoki. Przez wiarę tak wielu chrześcijan działało na rzecz sprawiedliwości, aby przełożyć na język konkretu słowo Pana, który przybył, aby głosić wyzwolenie z ucisku i rok łaski dla wszystkich” – naucza Benedykt XVI (n. 13).
za ks. Mariusz Frukacz