Liturgię Paschalną w Wielką Sobotę rozpoczęła się, po zmroku, o godz. 20:00. Liturgia ta rozpoczęła się przy ognisku rozpalonym obok kościoła – to liturgia światła. Ksiądz błogosławił ogień, od którego zapalony był paschał – wielka woskowa świeca symbolizująca Jezusa Chrystusa. Następnie od paschału, który wnosi się uroczyście do ciemnego kościoła, wierni zapalali swoje świece. Zwieńczeniem obrzędu liturgii światła jest „Exultet”, który zaczyna się od słów: „Weselcie się już zastępy Aniołów w niebie! Weselcie się słudzy Boga! Niech zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo!”.
Liturgia słowa podczas Wigilii Paschalnej jest nieco dłuższa niż zwykle (może być nawet 7 czytań ze Starego Testamentu, jest List św. Pawła do Rzymian i Ewangelia). Tej nocy ponownie brzmiał radosny śpiew „Chwała na wysokości Bogu”, po którym zapaliły się światła, grały organy i biły dzwony na znak radości, że zbliża się dzień Zmartwychwstania Pańskiego, powraca także uroczysty śpiew „Alleluja”.
Ważną częścią Wigilii Paschalnej jest liturgia chrzcielna, która obejmuje Litanię do Wszystkich Świętych, błogosławieństwo wody chrzcielnej, chrzest (jeśli są kandydaci) i odnowienie przyrzeczeń chrztu.
Triduum Paschalne kończy się wieczorem w Wielką Niedzielę.
Ponieważ cud Zmartwychwstania jakby nie mieści się w jednym dniu, dlatego też Kościół obchodzi Oktawę Wielkiej Nocy – przez osiem dni powtarza się tę samą prawdę, że Chrystus Zmartwychwstał. Ostatnim dniem oktawy jest Biała Niedziela. W ten dzień w Rzymie ochrzczeni podczas Wigilii Paschalnej neofici, odziani w białe szaty, szli w procesji do kościoła św. Pankracego, by tam uczestniczyć w Mszy św. Jan Paweł II ustanowił ten dzień świętem Miłosierdzia Bożego.