Ktoś zadaje pytanie:
Kiedy odmawiam litanię, znajduję w niej wezwanie „Kyrie eleison”. Ostatnio na Mszy św. przy akcie pokuty nasz organista zaśpiewał te słowa. Skąd się wzięło to wezwanie w naszej liturgii?
To piękne wezwanie – aklamacja jest jedynym w naszej łacińskiej liturgii, wyrażeniem w języku greckim. Oznacza ono: „Panie, zmiłuj się” i jest to jedna z najstarszych modlitw błagalnych, którą Kościół kieruje do Boga. Wezwanie Kyrie eleison ma swoje biblijne pochodzenie, pojawia się w psalmach (np. Ps 41, 5) oraz w innych miejscach Starego Testamentu. Znajdujemy je także na kartach Nowego Testamentu, np. „Zmiłuj się nade mą, Panie, Synu Dawida!” (Mt 15, 22), „Panie, zmiłuj się nad nami, Synu Dawida” (Mt 20, 30). Wypowiadane na początku Mszy św., przy akcie pokuty jest wołaniem o to, aby Bóg zmiłował się nad nami, ludźmi grzesznymi, ale wyraża również pragnienie korzystania z bogactwa i obfitości łask płynących od Boga.